We geloven graag dat we als mens beschaafde, rationele wezens zijn. We geloven graag dat we elkaar respecteren, en dat ons doen en laten vrij ‘normaal’ is.
Als je de kinderwens op een rationele en beschaafde manier evalueert, en de manier waarop mensen zich een kind toe-eigenen bekijkt, dan merk je dat we eigenlijk vooral irrationele wezens zijn. Dan merk je dat we eigenlijk helemaal niet zo ‘normaal’ en beschaafd zijn.
Als heterokoppel is het bijvoorbeeld zeer eenvoudig om een kind te verwekken, zonder dat er een haan kraait naar de mogelijke problematische gevolgen van een zwangerschap.
Het is doorgaans moeilijker om een dier te adopteren dan een kind op de wereld te zetten. Als je de lijn rationeel doortrekt dan hebben we soms meer respect voor huisdieren dan voor kinderen.
We geven hieronder een aantal feitelijke voorbeelden die die bevreemdende gespletenheid heel eenvoudig aantonen.
Feit 1: Kinderwens bij veel ‘gewone’ mensen is een “farce”
Als een normaal, logisch, weldenkend mens zou je verwachten dat er bij elke verwekking van een kind, een denkproces is voorafgegaan aan die kinderwens. Je zou verwachten dat er dan gezamelijke (vader + moeder) vragen gesteld zouden worden zoals “kunnen wij het kind liefdevol ontvangen” of “kunnen wij de opvoeding van het kind financieel / praktisch / mentaal wel aan?”, enz …. In de praktijk zie je veelal dat er door heel wat mensen niet grondig wordt nagedacht over de kinderwens. Er is ook geen maatschappelijke richtlijn. Het bespreken van een latere kinderwens is ook niet geïntegreerd in onze opvoeding. Iedereen doet maar wat. De een laat zich (al dan niet opzettelijk) bezwangeren na een one-night stand, een ander vergeet (al dan niet opzettelijk) het voorbehoedsmiddel in te nemen. Een ander koppel denkt niet al te ver na, en wil gewoonweg op een impulsieve manier aan kinderen beginnen. Veelal zijn een aantal romantische liefdesbetuigingen voldoende om van bil te gaan zonder al te veel stil te staan bij de toekomst van het onverwekte, ongeboren kind.
Heterokoppels, of alleenstaande vrouwen die een kind willen, kunnen dat kind veelal op een heel eenvoudige, ondoordachte manier bekomen.
Feit 2: Adoptie huisdier
Indien mensen een huisdier willen adopteren, dan word je aangeraden om een aantal richtlijnen te volgen zodat het huisdier in een zo goed mogelijke omgeving terechtkomt. Er word je bijvoorbeeld aangeraden om eens op voorhand stil te staan bij de verzorging van het dier, je financiële stabiliteit, de tijd die je kan vrijmaken. Er word je ook aangeraden om eens na te denken of jijzelf wel geschikt ben als persoon om voor een huisdier te zorgen.
Een dier adopteren (dierenbescherming.nl)
Ben je écht klaar voor een huisdier? | Huisdierinfo
Feit 3: Adopteren van een kind
Meestal adopteer je als toekomstige ouder een kindje uit het buitenland. Dat is veelal een lang en zwaar proces dat jaren in beslag neemt. Er word van je verwacht dat je heel goed nadenkt over die kinderwens via adoptie. Er wordt ook gekeken of je wel emotioneel stabiel bent, de juiste financiële achtergrond hebt, enz … Je moet voldoen aan een hele checklist. Je wordt in feite gedwongen om op voorhand na te denken bij die kinderwens. Wat uiteraard goed is.
Feit 4: Kinderwens voor homo koppels is veelal een zeer lange weg
Deze stellen kunnen bijvoorbeeld aankloppen bij -dungezaaide- draagmoeders. Deze draagmoeders zijn dikwijls moeilijk te vinden. Ze worstelen daarna met allerlei juridische moeilijkheden (wie is de moeder, wie is de vader, wat is de positie van de toekomstige grootouders, enz).
Deze stellen krijgen veelal te maken met grotere sociale druk van buitenaf dan heterokoppels. Er zijn veel vooroordelen, en ze moeten sterk in hun schoenen staan.
Deze lange, moeilijke weg zorgt ervoor dat de meeste homo- en lesbische stellen lang moeten nadenken over deze kinderwens.
Feit 5: Kinderwens voor mensen met een mentale beperking
Er bestaan een aantal organisaties die zich in beperkte mate inzetten voor mensen met een mentale beperking met een kinderwens.
Op de websites van die organisaties worden dan een aantal terechte vragen gesteld. Zoals bijvoorbeeld: “Wat maakt dat je graag een kindje zou willen?” of “Wat voor mama/papa wil jij zijn?” of “Heb je er een idee van wat voor een impact het kindje zou hebben op je huidige dagelijkse leven?”, enz..
Er worden dus voor mensen met een mentale beperking een aantal terechte ethische en praktische vragen voorgeschoteld.
Vragen die kunnen helpen bij het bespreken van een kinderwens | Fara
Feit 6: Kinderwens bij jongeren
Idem als de kinderwens voor mensen met een mentale beperking. Ook hier worden door een aantal organisaties terechte vragen gesteld bij de kinderwens. Jongeren krijgen hierrond advies, en begeleiding.
Conclusie
Zoals we hierboven al aangaven is de kinderwens bij heterokoppels, of bij alleenstaande vrouwen, veelal niet voldoende doordacht. Omdat er een kader, richtlijnen ontbreken die je wel eerder terugvind bij alle andere aangehaalde voorbeelden hierboven.
Het is natuurlijk niet goed dat bijvoorbeeld homo- en lesbiennestellen zo lang moeten worstelen met hun kinderwens, maar het maakt wel dat ze een heel bewustwordingsproces moeten doorlopen.
Een kind zet je normaliter niet zomaar even op de wereld. Maar dat laatste is nu net wat vele heterostellen, alleenstaande vrouwen wel doen.